Podstawową rolą bieżnika jest odprowadzanie nadmiaru wody spod opony. Zaledwie kilka milimetrów wody na drodze to kilkadziesiąt litrów wody, którą opona musi odpompować w ciągu sekundy. Ta ilość gwałtownie wzrasta wraz z przyrostem prędkości pojazdu, mogąc doprowadzić do zjawiska zwanego aquaplaningiem.

Aquaplaning

Terminem tym określa się zjawisko utraty przyczepności opony spowodowane powstaniem pod kołami klina wodnego. Podczas pokonywania kałuży woda spod kół uchodzi na boki kanałami drenażowymi bieżnika opony. Jeżeli przepustowość kanalików nie wystarcza, by odprowadzić całą wodę, spiętrza się ona między oponą i nawierzchnią, tworząc klin zrywający przyczepność z jezdnią. Na jej warstwie traci ono styczność z drogą, przestaje się toczyć, a zaczyna pływać. Na wystąpienie aquaplaningu mają wpływ dwie rzeczy: zbyt duża prędkość jazdy oraz/lub zbyt wytarty bieżnik opony.

Wysłużona opona, o płytkim bieżniku nie nadąża z odprowadzeniem wody spod kół samochodu i powstały pod nimi klin wodny powoduje zerwanie przyczepności i niezwykle niebezpieczny poślizg. Jeśli w aquaplaning wpadną przednie opony, a tym bardziej wszystkie cztery, kierowca całkowicie straci panowanie nad samochodem, dopóki opony nie odzyskają przyczepności, czyli nie dotrą do mniej mokrego fragmentu jezdni. Ale i wtedy może grozić poślizg, gdyż przy panicznych próbach hamowania bądź skręcania koła ślizgające się na klinie wodnym mogą być pozostawione w pozycji skręconej i po odzyskaniu przyczepności doprowadzą do gwałtownej zmiany kierunku jazdy i w efekcie do katastrofy.

Jak tego uniknąć?

Najważniejsza jest głębokość bieżnika, która  w oponach letnich nie powinna być mniejsza jak 3 mm, natomiast opony zimowe wymieniajmy już przy głębokości 4 mm. Podczas deszczu radzimy wyraźnie zwolnić i uważać na koleiny, w których gromadzą się duże ilości wody.